نوشته ها در دسته بندی: مفاهیم و مبانی امنیت سایبری (امنیت دیجیتال)

ترس‌افزار نوعی کلاه‌برداری اینترنتی است که با نمایش هشدارهای جعلی ویروس یا اخطارهای امنیتی، شما را متقاعد می‌کند که کامپیوترتان آلوده یا آسیب‌دیده است. هدف آن ترساندن شما برای تماس با شماره پشتیبانی تقلبی است، جایی که کلاه‌برداران ممکن است تلاش کنند اطلاعات شخصی‌تان را سرقت کنند، به دستگاهتان دسترسی از راه دور پیدا کنند یا برای تعمیرات غیرواقعی از شما هزینه دریافت کنند. مسدودکننده ترس‌افزار، مانند ویژگی‌ای که در برخی مرورگرها مانند مایکروسافت اج وجود دارد، این سایت‌های کلاه‌برداری را شناسایی کرده و قبل از بروز هرگونه مشکل به شما هشدار می‌دهد.

ترس‌افزار چیست؟

ترس‌افزار یک نوع حمله سایبری است که با ایجاد ترس در کاربران کار می‌کند. این حمله معمولاً به شکل پنجره‌های پاپ‌آپ هشداردهنده، پیام‌های فوری یا اسکن‌های جعلی سیستم ظاهر می‌شود که ادعا می‌کند دستگاه شما آسیب دیده یا تحت حمله است. این روش‌ها معمولاً شامل موارد زیر هستند:

• هشدار درباره ویروس‌ها یا خطاهای بحرانی ساختگی

• ترغیب به تماس فوری با شماره «پشتیبانی فنی»

• هدایت به سایت‌هایی که نرم‌افزارهای ضدویروس جعلی می‌فروشند

بعد از جلب توجه شما، کلاه‌برداران ممکن است درخواست کنند:

• دسترسی از راه دور به کامپیوترتان (که امکان سرقت اطلاعات یا نصب بدافزار را فراهم می‌کند)

• پرداخت هزینه برای تعمیرات غیرواقعی

• اطلاعات شخصی برای سرقت هویت

مسدودکننده ترس‌افزار چگونه کار می‌کند؟

ویژگی مسدودکننده ترس‌افزار در برخی مرورگرها مانند Microsoft Edge به صورت خودکار این نوع کلاه‌برداری‌ها را شناسایی و متوقف می‌کند. روند کار به این صورت است:

1. شناسایی: مرورگر سایت‌های شناخته شده کلاه‌برداری و رفتارهای مشکوک پاپ‌آپ را بررسی می‌کند.

2. هشدار: در صورت ورود به سایت مشکوک، هشدار واضحی نمایش داده می‌شود.

3. خروج امن: به شما امکان می‌دهد فوراً از صفحه خارج شده و به محیط امن بازگردید.

چرا باید این ویژگی را فعال کنید؟

حتی کاربران باتجربه نیز ممکن است فریب پیام‌های واقعی ترس‌افزار را بخورند. فعال کردن مسدودکننده می‌تواند:

• از دسترسی کلاه‌برداران به دستگاهتان جلوگیری کند.

• اطلاعات مالی و شخصی شما را محافظت کند.

• شما را از پرداخت هزینه‌های جعلی فنی نجات دهد.

نکات ایمنی بیشتر

مسدودکننده ترس‌افزار یک ابزار قدرتمند است، اما بهترین نتیجه با رعایت نکات ایمنی زیر حاصل می‌شود:

1. به تماس‌های پشتیبانی فنی ناخواسته اعتماد نکنید — شرکت‌های معتبر مثل مایکروسافت یا اپل هیچ‌گاه بدون اطلاع قبلی تماس نمی‌گیرند.

2. پنجره‌های پاپ‌آپ مشکوک را با استفاده از Task Manager یا قابلیت “Force Quit” ببندید.

3. مرورگر و سیستم عامل خود را به‌روزرسانی کنید.

4. از نرم‌افزار آنتی‌ویروس معتبر استفاده کنید.

سوالات متداول (FAQ)

س: ترس‌افزار چیست و چرا خطرناک است؟
ج: ترس‌افزار یک کلاه‌برداری است که با هشدارهای جعلی باعث می‌شود فکر کنید کامپیوتر شما آلوده است. خطر آن شامل سرقت هویت، ورود بدافزار و خسارت مالی می‌شود.

س: مرورگر چگونه از ترس‌افزار محافظت می‌کند؟
ج: مرورگر با استفاده از مسدودکننده ترس‌افزار، سایت‌های کلاه‌برداری شناخته‌شده را شناسایی کرده و قبل از تعامل شما با آنها هشدار می‌دهد.

س: آیا ترس‌افزار می‌تواند ویروس روی کامپیوتر نصب کند؟
ج: بله، بعضی سایت‌های ترس‌افزار تلاش می‌کنند بدافزارهایی که به عنوان نرم‌افزار امنیتی ظاهر می‌شوند را نصب کنند.

س: اگر پنجره ترس‌افزار را دیدم، چه کاری انجام دهم؟
ج: تب مرورگر را ببندید یا از Task Manager برای خروج استفاده کنید و هرگز روی دکمه‌های داخل پنجره کلیک نکنید.

نتیجه‌گیری

ترس‌افزار یکی از فریبنده‌ترین انواع جرائم سایبری است که با ترساندن کاربران آنها را فریب می‌دهد. با فعال کردن مسدودکننده ترس‌افزار در مرورگر و رعایت نکات امنیتی، می‌توانید با اطمینان بیشتری در اینترنت گشت‌وگذار کنید و از گرفتار شدن در این ترفندهای کلاه‌برداری جلوگیری کنید.

اگر ۲۱ گام آموزش ارز دیجیتال را در وبسایت کریپتومنتور مطالعه کرده باشید، می‌دانید که در دنیای کریپتو، نهنگ به چه معناست. در کسب‌وکار و امور مالی و مخصوصاً بازار ارزهای دیجیتال، نهنگ یک بازیگر بزرگ، یک فرد یا موسسه با ارزش خالص بالا است که می‌تواند بازارها را در یک لحظه به حرکت درآورد. با این حال، در امنیت سایبری، نهنگ و حمله نهنگ معنای دیگری دارند. حمله به نهنگ، هدف قرار دادن یکی از آن بازیگران بزرگ است، خواه یک شرکت تراشه‌آبی (شرکت بزرگ)، میلیاردر، افراد مشهور یا مؤسسه‌های مشهور باشد. هدف مجرمان سایبری از حمله به نهنگ این است که از توانایی قربانی برای پرداخت مقادیر زیادی باج استفاده کنند، زیرا می‌دانند که ممکن است این کار را برای محافظت از شهرت خود یا برندهایی که نمایندگی می‌کنند انجام دهند.

در حالی که امروزه حمله به نهنگ به مشاغل بزرگ و کوچک آسیب وارد می‌کند، اما دلیل برای این همه خسارت وجود ندارد! یادگیری تشخیص شاخص های اصلی فیشینگ و آموزش کارمندان توسط صاحبان و مدیران شرکت‌ها برای پیشگیری از چنین روزهای دشواری است . مدیران عاقل می‌توانند شیوه های پیشگیری از فیشینگ را در شرکت‌های خود اجرا کنند تا از حملات و کابوس روابط عمومی و دردسرهای گسترده جلوگیری کنند – و به طور بالقوه باعث صرفه‌جویی عظیمی در سازمان‌ها شوند. با آموزش و پیشگیری، حمله به نهنگ می‌تواند به یک کار بیهوده تبدیل شود، در حد یک هک ساده.

همه انواع حملات جرم است و ضمناً فرقی نمی‌کند این حملات متوجه مدیران ارشد، صاحبان مشاغل کوچک یا فقط پرسنل رده‌پایین شرکت شما باشد، افرادی هستند که حمله به نهنگ را موضوعی بحث‌برانگیز می‌دانند. به این دلیل که در بسیاری از موارد، حملات نهنگ کمتر گزارش می‌شود. در نگاه اول، ممکن است عجیب به نظر برسد که کسب‌وکارها حمله به نهنگ را فوراً گزارش نمی‌کنند، اما منطقی در آن وجود دارد: برخی از این افراد و شرکت‌های قربانی ممکن است معتقد باشند که بهتر است به جای اعتراف به اینکه در معرض خطر قرار گرفته اند، سکوت کنند و تسلیم خواسته‌های هکرها شوند.

چرا معمولا حمله به نهنگ گزارش نمی‌شود؟

اگر شهرت یا وجه عمومی مدیران یا شرکت‌های بزرگ، لکه دار شود، چیزهای زیادی برای از دست دادن دارند. تیم روابط عمومی آنها و هیئت مدیره شرکت آنها ممکن است احساس کنند که پرداخت باج به باندهای تبهکار می‌تواند هزینه کمتری نسبت به آسیب رساندن به برند شرکت یا ایجاد افت ارزش سهام پس از اعلامِ قربانی‌شدن توسط یک حمله سایبری جدی داشته باشد. در حالی که هر کسی ممکن است قربانی یک حمله سایبری شود، 500 شرکتِ فورچون و سایر کسب‌وکارهای بزرگ ممکن است معتقد باشند که بالاتر از چنین کلاهبرداری‌هایی هستند. آنها ممکن است احساس کنند برای تسلیم شدن در برابر چنین رویدادهایی بیش از حد باهوش، بسیار زرنگ و یا بسیار ایمن هستند.

بنابراین در حالی که برخی از شرکت‌ها و افراد سعی می‌کنند قربانی شدن را پنهان کنند، حقیقت اغلب آشکار می‌شود. شرکت‌ها ممکن است نیاز به پذیرش عمومی داشته باشند، شاید به دلیل ترس از نشت اطلاعات در رسانه‌ها ممکن است آنها را مجبور کند که در نهایت به هر حال شفاف شوند. در موارد دیگر، ممکن است شرکت ها موظف به گزارش تخلفات امنیتی یا سایر موارد باشند. در واقع، اکثر شرکت‌های فورچون 500 و شرکت های سهامی عام طبق قانون ملزم به گزارش حوادث امنیت سایبری هستند. دولت بایدن با صدور فرمان اجرایی در سال 2021 این رویه را تمدید کرد. این فرمان بیان می کند که هر شرکتی که با دولت فدرال در رابطه‌ای تجاری است باید فوراً نقض امنیتی را گزارش کند. این علاوه بر مقررات SEC مربوط به سال 2012 است که شرکت‌های دولتی را مجبور می‌کند حملات سایبری را به تنظیم‌کننده‌ها گزارش دهند و تغییراتی را که برای محافظت از خود و مشتریانشان در آینده انجام خواهند داد، تعیین کنند. کسب‌وکارهایی که در کشورهای امضاکننده GDPR اروپا هستند نیز طبق قانون ملزم به گزارش برخی موارد نقض داده‌ها هستند. امتناع از گزارش چنین تخلفاتی می‌تواند جریمه‌ای 10 میلیون یورویی (تقریباً 10.5 میلیون دلار) یا 2 درصد از گردش مالی سالانه شرکت را به همراه داشته باشد.

اما این سوال باقی می‌ماند: اگر قوانینی وجود دارد که گزارش حملات سایبری و تخلفات را الزامی می‌کند، چرا شرکت ها سعی می‌کنند آن را پنهان کنند؟ پاسخ ساده نیست. از یک طرف، ممکن است شرکت یا فرد از وظیفه گزارش‌دهی آگاه نباشد، اگرچه این امر به طور آشکاری بعید به نظر می‌رسد. از سوی دیگر، این احتمال وجود دارد که امتناع از گزارش حملات سایبری یک تصمیم اعتباری یا مالی باشد. قیمت سهام معمولاً زمانی کاهش می‌یابد که اخباری مبنی بر نقض اطلاعات در یک شرکت بزرگ وجود داشته باشد. به عنوان مثال، نقض داده‌های Capital One در سال 2019 دلیل کاهش 6 درصدی سهام شرکت خدمات مالی بود که این نقض به طور عمومی گزارش شد و این رقم در هفته‌های پس از آن بیش از دو برابر شد و به تقریباً 14 درصد رسید. همچنین مطالعات نشان داده است که آسیب مالی به اعتبار شرکت می‌تواند طولانی مدت باشد.

با این حال، زمانی که شرکت ها گزارش نمی‌دهند، در حقیقت با آتش بازی می‌کنند. در سال 2017، مشخص شد که اوبر یک نقض گسترده داده‌ها را که میلیون‌ها مشتری را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده بود، پنهان کرده است. همچنین مشخص شد که شرکت ride-share مبلغ 100000 دلار به هکرها پرداخت کرده است تا اطلاعات را حذف کنند و در مورد حمله سکوت کنند. این پذیرش باعث شد تا جو سالیوان، مدیر ارشد امنیت اوبر، کارش را از دست بدهد و دارا خسروشاهی، مدیر عامل شرکت اوبر را مجبور کرد تا از مشتریان و سرمایه گذاران عذرخواهی کند. بنابراین، سوال نباید این باشد که چرا شرکت‌ها حمله سایبریِ حمله‌به‌نهنگ را گزارش نمی‌کنند. سوال باید این باشد: چگونه شرکت‌ها و افراد می‌توانند از وقوع حملات نهنگ در وهله اول جلوگیری کنند.

هک و نقض داده‌ها می‌تواند برای مدیران شرم آور باشد

کلاهبرداری می‌تواند برای مدیران و سازمان‌ها شرم‌آور باشد، به‌ویژه زمانی که سهل‌انگاری مدیر عامل یا سایر اعضای c-suite (مدیران ارشد) منجر به این حادثه شده است. به عنوان مثال، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) استرالیایی در سال 2020 را در نظر بگیرید، که 8.7 میلیون دلار در یک حمله فیشینگ از دست داد. هکرها توانستند با ارسال یک لینک دعوت جعلی از طریق Zoom – یک تاکتیک فیشینگ معمولی در طول همه‌گیری کرونا، صندوق را به خطر بیندازند. این لینک توسط یک کارمند رده‌پایینِ بی‌دقت باز نشد، بلکه توسط یکی از بنیانگذاران صندوق باز شد. دعوت جعلی به هکرها اجازه می داد تا نرم افزار مخرب را نصب کنند، که به نوبه خود آنها را قادر می‌ساخت یک سری فاکتورهای جعلی را در سیستم ایمیل صندوق ایجاد کنند. علاوه بر این، هیچ زنگ خطری وجود نداشت: مدیران اجرایی در صندوقِ پوششی تنها پس از بررسی حساب بانکیِ صندوق و آگاه شدن از گم شدن میلیون‌ها دلار، متوجه شدند که سیستم‌های آنها مورد حمله قرار گرفته است.

این یک هشدار جدی است که تمام آن چیزی که هکرها برای شروع یک حمله پیچیده به آن نیار دارند این است که دَربی کمی باز بماند! و حتی چیزی به ظاهر ناچیز مانند لینک Zoom می تواند به عنوان یک درِ ورود عمل کند.

اغلب اوقات، هنگامی که یک رویداد جدی حمله‌به‌نهنگ رخ می‌دهد، کاسه‌ها و کوزه‌ها، سرِ بالاترین اشخاص مسئول، مانند مدیر عامل یا سایر مدیران اجرایی مانند CTO یا CXO، می‌شکند. این مورد در اتریش در سال 2016 اتفاق افتاد، زمانی که هکرها از نوعی کلاهبرداری، معروف به حادثه رئیس جمهور جعلی استفاده کردند و در یک سری ایمیل، خود را به عنوان مدیر عامل شرکت هوافضا (FACC) جا زدند. کلاهبرداران توانستند با استفاده از تکنیک های پیچیده فیشینگ، حدود 47 میلیون دلار از FACC کلاهبرداری کنند. پس از علنی شدن این حادثه، هیئت مدیره به اخراج والتر استفان، مدیر عامل شرکت رای داد.

هدف قرار دادن ماهی‌های کوچکتر

تنها شرکت های بزرگ در معرض خطر حملات نهنگ قرار ندارند. بلکه داستان یک فرد ناشناس هم در سال 2019 در رادیو NPR منتشر شد. مارک (نام واقعی شخصِ مورد نظر، این نیست) با درخواست برای پنهان کردن هویت خود، از شرمساری ناشی از فریب خوردن توسط هکرها در کلاهبرداری‌های فیشینگ صحبت کرد و اینکه چگونه معتقد بود افشای حقیقت به او و کسب‌وکارش در حوزه املاک و مستغلات در سیاتل آسیب می‌رساند. این داستان نشان می‌دهد که هکرها چگونه با صبر و حوصله مکاتبات و مکالمات بین مارک و همکار او را تماشا می‌کردند و گوش می‌دادند و در فرصت مناسب 50000 دلار را به حساب خود هدایت کردند. این نمونه‌ای از روند رو به رشد BEC (در معرض خطر قرار گرفتنِ ایمیلِ کاری business email compromise) است که از تاکتیک‌های حمله‌به‌نهنگ برای هدف قرار دادن مشاغل و افراد سرشناس به حساب می‌آید.

بازپس‌گرفتن پول – نادر پس از حمله به نهنگ

مسئله برخورد مستقیم با هکرها یا مطلع کردنِ مقامات بارها و بارها مطرح می‌شود. جالب توجه اینکه مطالعات نشان داده است که کسانی که پس از حملهٔ باج‌افزار، مبالغی به مجرمان پرداخت می کنند، احتمالاً توسط حمله مجدد دیگری مورد حمله قرار می گیرند! موارد نادری وجود دارد که بخت با قربانی یار باشد و پول خود را پس بگیرد. این موضوع در مورد شرکت اسباب بازی ماتل اتفاق افتاده بود. 3 میلیون دلار در یک حادثه رئیس جمهور جعلی به سرقت رفت، این بار از طریق یک عملیات پیچیده از چین. اما با کمی شانس، متل توانست با FBI و مقامات چینی برای مسدود کردن حساب‌های هکرها و پس گرفتن پول همکاری کند.

چرخیدن در بزرگان

اما مورد ماتل، متأسفانه، یک امر استثنا است. حتی برندها و افرادِ با دانش فنی می‌توانند مقادیر هنگفتی پول را از طریق حملات حمله‌به‌نهنگ در معرض خطر قرار دهند. این سرنوشت شرکت فناوری شبکه Ubiquiti Networks Inc بود که به دلیل فیشینگِ ارتباطات مدیران، 46.7 میلیون دلار از دست داد. همانطور که قبلا ذکر شد، بسیاری از شرکت ها مجبور به گزارش هک‌ها هستند و Ubiquiti یکی از آنها بود. در این مورد، شرکت مجبور شد در پرونده های فصلی خود در تابستان 2015، حمله به نهنگ را به SEC گزارش دهد.

امنیت ایمیل همیشه باید یکی از اولویت‌های سازمان‌هایی باشد که مانند شرکت های Fortune 500 مبالغ هنگفتی انتقال می‌دهند. همانطور که تا کنون نشان داده‌ایم، کمپین‌های فیشینگ نهنگ معمولاً پیچیده، به‌خوبی‌تعریف‌شده و با حوصله اجرا می‌شوند. این در سال 2015 در مورد معامله‌گر کالا Scoular آشکار بود که پس از فریب یک مدیر اجرایی توسط یک سری ایمیل‌های پیچیده که ادعا می‌کرد در حال اجرای یک معامله M&A (ادغام و تصاحب) هستند، 17 میلیون دلار از دست داد. این پول سپس ناپدید شد، زیرا این باند متفکر تبهکار از یک سری آدرس ایمیل جعلی در سراسر اروپا و خاورمیانه، سرورهای روسیه و یک آدرس بانک جعلی در شانگهای استفاده کرد.

حملات نهنگ می‌تواند داده‌ها را بر پول نقد اولویت دهد

به دلایل مختلف، هکرها ممکن است همیشه پول نقد را هدف اصلی خود قرار ندهند، حداقل نه مستقیم. زمانی که اسنپ‌چت در سال 2016 با نقض اطلاعات مواجه شد، هکرهای حمله‌به‌نهنگ زمانی که به دنبال دسترسی به داده‌های حقوق و دستمزد بسیاری از کارمندان آن بودند، اطلاعات را هدف قرار دادند نه پول نقد. این بار نیز هکرها خود را جای مدیر عامل جا زدند. هکرها در تبادل ایمیل با بخش منابع انسانی وانمود می کردند که اوان اشپیگل (مدیرعامل) هستند. این اتفاق، که برای یک شرکت ظاهراً متبحر در فناوری مانند Snapchat شرم آور بود، آن را مجبور کرد برای همه کارکنان آسیب‌دیده دو سال بیمه سرقت هویت رایگان ارائه دهد.

به طور مشابه، در همان سال، داده‌های کارگران در سیگیت، یک شرکت بزرگ فناوری S&P500، پس از اینکه یکی از کارمندان در معرض کلاهبرداری ایمیلی قرار گرفت، توسط مجرمان سایبری به سرقت رفت. آن کارمند، ناخواسته سوابق همکاران (گذشته و حال) را ارسال کرد که برای اهداف مالیاتی استفاده می‌شود. در آن زمان، کارشناسان ادعا کردند که افراد آسیب‌دیده ممکن است در سال‌های آینده بخاطر تقلب در بازپرداخت مالیات آسیب ببینند.

اهداف بزرگ برای سودهای بزرگ – چرا حمله به نهنگ جواب می‌دهد

هکرها هر چیزی هستند جز احمق. در واقع، درک آنها از روانشناسی، اغلب می‌تواند به موفقیت حملات آنها کمک کند. برای مثال، آن‌ها می‌دانند که کلاهبرداری‌های جسورانه مانند تظاهر به مدیرعاملیِ یک شرکتِ فورچون‌500 می‌تواند به خوبی عمل کند. زیرا اگر کارمندان درخواست‌های عجیب و غریب از طریق ایمیل یا سایر ارتباطات را از مقامی بالاتر از خود دریافت کنند، کمتر احتمال دارد که «رئیس» را زیر سوال ببرند یا به چالش بکشند. علاوه بر این، هکرها می‌دانند که این شرکت‌ها اغلب پول نقد هستند! و عادت دارند با فشار دادن یک دکمه مقادیر زیادی پول برای مشتریان و شرکا ارسال کنند. این یکی از دلایل رایج بودن حملات نهنگ است و به همین دلیل است که برخی از جسورانه ترین کلاهبرداری ها با موفقیت انجام می‌شوند.

شما برای شرکت، سازمان یا حتی کسب‌وکار کوچک خود چه نکات امنیتی‌ای را رعایت می‌کنید؟

هکرها به منظور کسب پاداش مالی، آسیب رساندن به شهرت، سرقت مالکیت معنوی یا سایر اقدامات غیرقانونی، رمزهای عبور شرکتی و شخصی را جمع آوری می‌کنند و می‌فروشند. به گفته محققان امنیت سایبری، 80 درصد از هک‌ها شامل سرقت یا استفاده مجدد از گذرواژه‌های کارکنان است. هکرها از ضعف در مدیریت رمز عبور توسط کاربران سوء استفاده می‌کنند.

این امر به دلیل عدم آموزش کارکنان و سهل انگاری شرکت است. در سازمان خود، از یک رویکرد هماهنگ و گسترده سازمانی در مورد امنیت رمز عبور (گذرواژه یا پسورد Password) و محافظت از رمز عبور استفاده کنید. در اینجا می‌توانید چند نمونه از بهترین روش‌های مدیریت رمز عبور را با همکاران، مشتریان و اطرافیان خود به اشتراک بگذارید.

بهترین شیوه‌های تعیین گذرواژه برای هر شخص

این لیست با اصول اولیه رمز عبور که اکثر مردم با آن آشنا هستند شروع می‌شود و به تدریج به بهترین روش‌های امنیتی پیچیده تر تبدیل می‌شود.

1. کلمه عبور باید 8 تا 12 کاراکتر باشد. منظور از کاراکتر همان اجزایی است که شما در رمزعبور خود تایپ می‌کنید. هر کاراکتر می‌تواند یک حرف یا یک عدد یا یک علامت مجاز باشد (به طور مثال: $ یا # یا . یا @ یا هر علامتی که آن وب‌سایت یا نرم‌افزار یا اپلیکیشن قبول کند).
2. از ترکیبی از حروف، اعداد و نمادها استفاده کنید. از حروف بزرگ و کوچک (در زبان‌های قابل اجرا مانند زبان انگلیسی) نیز استفاده نمائید.
3. از استفاده مجدد از رمز عبور یکسان در چندین حساب کاربری خودداری کنید.
4. پس از 90 روز، رمزهای عبور را تغییر دهید.
5. اگر حرفه‌ای تر هستید: استفاده از یک نرم‌افزار مدیر گذرواژه (Password Manager) را در نظر بگیرید. مدیر گذرواژه نرم‌افزاری است که به عنوان کتابچه دیجیتال رمزهای عبور عمل می‌کند و توسط یک کلید اصلی (رمز عبور مادر) قفل می‌شود. اگر استفاده از یک مدیر گذرواژه مبتنی بر فضای ابری برای شما آسان یا مقدور نیست، استفاده از برنامه ذخیره‌سازی رمز عبور محلی در رایانه‌تان (مانند Roboform یا PasswordSafe) را در اولویت قرار دهید.
6. هر چه رمز عبور طولانی تر باشد، رمز عبور قوی تر است.
7. از استفاده از کلمات واقعی در رمزهای عبور خودداری کنید، زیرا هکرها می‌توانند حملات فرهنگ لغت را اجرا کنند، که به طور سیستماتیک هر کلمه در فرهنگ لغت را به صفحه ورود حساب کاربری ارسال می‌کند.
8. پاسخ‌های خود را به سوالات امنیتیِ رمز عبور پیچیده کنید. از استفاده از نام همسر، فرزندان، بستگان یا حیوانات خانگی خود اجتناب کنید، زیرا این پاسخ‌ها اغلب در پروفایل رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شما یا هر جای دیگر ممکن است به سادگی پیدا شود.
9. بررسی کنید که آیا رمزهای عبور شما قبلا به سرقت رفته است یا خیر. می‌توانید از مانیتور مرورگر فایرفاکس و ابزار بررسی رمز عبور گوگل برای تعیین اینکه کدام یک از آدرس‌های ایمیل و گذرواژه‌های شما در نقض داده‌ها به خطر افتاده است، استفاده کنید. Have I Been Pwned یکی دیگر از گزینه‌های خوب برای بررسی رمز عبور است.
10. گوشی خود را با رمز عبور قوی، اثر انگشت یا نرم‌افزار تشخیص چهره ایمن کنید.

بهترین روش‌های ایمن کردن رمز عبور برای تیم‌های فناوری اطلاعات

متخصصان امنیت شبکه یا مدیران بخش فناوری اطلاعات در هر سازمان می‌بایست با تدوین و پیاده‌سازی صحیح دستورالعمل‌های مرتبط با مدیریت رمز عبور، کارمندان و در نتیجه، سازمان را در حاشیه امن سایبری قرار دهند.

1. استفاده از روشهای احراز هویت یا ورود بدون گذرواژه در صورت امکان.
2. تلاش‌های نادرست برای ورود به سیستم را به 5 یا کمتر محدود کنید.
3. به گذرواژه‌ها اجازه دهید 64 کاراکتر یا طولانی‌تر باشند، نه اینکه طول آن را به 10 کاراکتر محدود کنید.
4. رمزگذاری رمز عبور را اعمال کنید. رمزگذاری رمز عبور محافظت بیشتری را ارائه می‌دهد.
5. احراز هویت چند عاملی را پیاده‌سازی کنید. احراز هویت چند مرحله‌ای یا دو مرحله‌ای (2FA) از دسترسی هکرها به پورتال یا شبکه شما پس از شکستن رمزهای عبور ساده جلوگیری می‌کند.
6. نرم‌افزار مدیریت دسترسی ممتاز را برای کارمندانی که به داده‌های حساس دسترسی دارند، مستقر کنید.
7. اطمینان حاصل کنید که سازمان شما از راه حل‌های به روزِ ضد بدافزار و مدیریت آسیب پذیری استفاده می‌کند.
8. پس از اتمام دوره همکاری یک کارمند با شرکت، تغییر رمزهای عبور حساب شرکتی را انجام دهید.
9. از دسترسی به حساب‌ها تحت عناوینی مانند «root» یا «administrator» خودداری کنید. برای اجرای دستورات مدیریت، از لاگینِ خود و تغییر کاربری (SUDO) یا «run as» استفاده کنید. غیرفعال کردن ورود به شکل root را نیز مد نظر قرار دهید.
10. ممیزی رمز عبور را ایجاد کنید. انطباق کارمندان با خط مشی امنیتی رمز عبور سازمان را پیوسته بررسی کنید. ممیزی، اصلاحات رمز عبور را به منظور اطمینان از انطباق، نظارت خواهد کرد. همچنین نقاط دسترسی ضعیف را برجسته و اصلاح می‌کند.
11. ارسال یادآوری‌های دوره‌ای در قالب خبرنامه یا پیام سازمانی در خصوص بهترین شیوه‌های مدیریت گذرواژه به کارکنان. کارمندان معمولاً نیت خوبی دارند، اما ممکن است فراموش کنند پَسوُردها را به‌روزرسانی کنند یا از سیاست‌ها یا رویه‌های سازمان در خصوص رمز عبور پیروی کنند. اعلان‌های ایمیلی را برای کارمندان ارسال کنید تا خط‌مشی‌ها، بهترین شیوه‌ها و نیاز به تغییر رمزهای عبور را قبل از انقضا به آنها یادآوری کند.

به طور خلاصه، خطرات زیاد است و خطرات امنیتی واقعیت دارند. اگر مدیریت رمز عبور را در نظر نداشته باشید، با یک رمز عبورِ در معرضِ خطر، یک هکر می‌تواند فوراً بهره وری کسب‌وکار شما را متوقف کند، سود را کاهش دهد، قیمت سهام شما را کاهش دهد و آسیب‌های واقعی را به همراه داشته باشد.

استفاده از بهترین روش‌های امنیتی رمز عبور یا روش‌های احراز هویت بدون پسورد به اندازه قفل کردن درها در شب، یک انتخاب است. افراد، فرآیندها، فناوری‌ها، شرکا، مشتریان و IP خود را با اطمینان از اینکه همه بهترین شیوه‌های امنیت رمز عبور را به کار می‌گیرند، ایمن نگه دارید.

عملیاتی کردن تغییرات رفتاری می‌تواند برای کارکنان و تیم‌های فناوری اطلاعات به یک اندازه دشوار باشد. اما فواید آن ارزشش را دارند و آینده‌ای روشن را به تصویر می‌کشند.

فیشینگ یا به عبارت خیلی ساده: جعل هویت به قصد کلاهبرداری، موضوعی نادر نیست. برخی از تحلیلگران ادعا می‌کنند که روزانه حدود 15 میلیارد ایمیل هرزنامه یا تقلبی ارسال می‌شود. به این معنی که تقریباً 1٪ از تمام ایمیل‌ها به عنوان حملات فیشینگ طبقه‌بندی می‌شوند. در حالی که این عدد بسیار بزرگ است اما ایمیل تنها راهی نیست که مهاجمان سایبری از آن طریق، کلاهبرداری‌های فیشینگ را راه‌اندازی می‌کنند. مهاجمان از فیشینگ پیامکی (SMS phishing یا Smishing)، فیشینگ صوتی تماس تلفنی (Voice phishing یا Vishing) و سایر استراتژی‌های حمله مانند کلون فیشینگ (Clone phishing) و ربودن صفحه (Page Hijacking) نیز استفاده می‌کنند.

معنی فیشینگ به زبان ساده، جعل هویت اشخاص یا شرکت‌ها از طریق ایمیل‌‌های جعلی یا هرزنامه، تماس تلفنی جعلی یا روش‌های دیگر به قصد کلاهبرداری از اطرافیان یا مشتریان اشخاص یا شرکت‌ها است. صرف نظر از نحوه انجام یک حمله فیشینگ، واضح است که با حجم عظیمی از کلاهبرداری روبرو هستیم. فرض غالب این است که تلاش‌های فیشینگ، ناشیانه هستند، و ما اغلب آن را دیده‌ایم: ایمیل‌های کلاهبرداری عجیب و غریب در پوشه‌های هرزنامه ما، یا تماس‌های تلفنی نامرتب از طرف شخصی که به خوبی جعل هویت یک بانک یا کسب‌وکار را نشان می‌دهد. اما این تصور که شناسایی تلاش‌های فیشینگ آسان است، می‌تواند منجر به احساس امنیت کاذب در مورد خطر فیشینگ شود ، زیرا اغلب تکنیک‌های فیشینگ پیچیده‌تر و تشخیص آن‌ها سخت‌تر است .

برای محافظت از خود، فیشینگ را بشناسید

هر شخص یا کسب‌وکار، بزرگ یا کوچک، باید آگاهی از شاخص‌های رایج فیشینگ را به بخش مرکزی استراتژی پیشگیری از فیشینگ خود تبدیل کند. این استراتژی، همراه با نرم‌افزار قویِ ضد فیشینگ برای کسب‌وکار، ستون‌های مهمی از برنامه امنیت سایبری سازمان شما را فراهم می‌کند. اما آن شاخص‌های رایج کدامند؟ برخی واضح هستند، برخی دیگر بسیار ظریف تر.

در ادامه، رایج‌ترین نشانه‌های حمله فیشینگ را مورد بحث قرار می‌دهیم.

به یک لحن یا نحو ناآشنا، اشتباهات در املا و دستور زبان توجه کنید

مسلماً رایج‌ترین نشانه‌های ارتباطات فیشینگ در نحوه ارائه آنها ظاهر می‌شود. واضح تر از همه، اشتباهات املایی و استفاده عجیب از دستور زبان است. همه ما ممکن است در نگارش یک ایمیل، اشتباه تایپی داشته باشیم. اما یک ایمیل پر از غلط املایی باید ما را برای احتیاط و تحقیقات بیشتر آماده کند. نحوه انتقال پیام نیز بسیار مهم است. اغلب، کلاهبرداران سعی می‌کنند با حروف بزرگ، اضافه کردن علامت تعجب و استفاده از زبان دستوری، احساس فوریت را در ایمیل‌های فیشینگ جعلی ایجاد کنند. اکثریت قریب به اتفاق ارتباطات تجاری سالم و اصیل، حتی آن‌هایی که درخواست پرداخت می‌کنند، از زبان مثبت و تجاری استفاده می‌کنند، بنابراین زمانی که لحن، تهدیدآمیز، اجباری یا بیش از حد فوری می‌شود، زنگ خطر باید به صدا درآید.

ظاهر پیام را بررسی کنید

علاوه بر نشانه‌های کتبی، نشانه‌های ایمیل فیشینگ نیز ممکن است در نحوه ارائه ارتباط مشهود باشد. همانطور که گفته شد، کلاهبرداران اغلب به عنوان شخصی واقعی ظاهر می‌شوند، و تمام تلاش خود را برای جعل هویت یک بانک یا کارمند شرکت، ایجاد وب‌سایت‌های جعلی و تقلید از لوگوها و طراحی کلی وبسایت، انجام می‌دهند. در حالی که این مجرمان سایبری در تقلید از پیامهای سازمان‌ها مهارت بیشتری پیدا می‌کنند، هنوز هم ممکن است چیزی غیر عادی در ظاهر ایمیل از نظر سبک، رنگ، لوگو و غیره وجود داشته باشد. این تفاوت ممکن است ظریف باشد، اما اگر بین آنچه دریافت می‌کنید و آنچه در گذشته دریافت کرده‌اید از نظر فونت، طرح رنگ یا لوگو اختلاف وجود داشته باشد، این ناهماهنگی می‌تواند نشان‌دهنده یک حمله سایبری فیشینگ احتمالی باشد.

شرکت‌ها و سازمان‌ها و وب‌سایت‌ها موظف هستند قبل از ایجاد هرگونه تغییر در آدرس وبسایت یا شبکه‌های اجتماعی، ایمیل خبرنامه، شماره تلفن، لوگو و هرآنچه مرتبط با نحوه ارتباط امن و مؤثر کاربران و مشتریانشان با آنها است، موارد را از کانالهای رسمی و فعال جاری، اطلاع رسانی نمایند. مهدی بیک محمد لو

مراقب لینک‌های جعلی، نام‌های دامنه، آدرس‌ها و پیوست‌ها باشید

«قبل از کلیک کردن، نشانگر ماوس را روی لینک بیاورید (هاور کنید)» و «قبل از کلیک کردن فکر کنید» دو مورد از اصول اساسی استراتژی‌های پیشگیری از فیشینگ هستند. به عبارت ساده‌تر، قبل از کلیک بر روی لینک‌های جعلی احتمالی در یک ایمیل یا پیام، یک لحظه فکر کنید. تکنیک هاوِر (Hover) به این معنی است که از مکان نمای ماوس خود برای مکث کردن روی پیوند برای مشاهده آدرس یا URL کامل قبل از کلیک کردن استفاده کنید. انجام این کار هرگونه تفاوت بین آدرس واقعیِ پیوند و فرستندۀ ادعاییِ ایمیل را آشکار می‌کند. در آدرس وب‌سایت‌ها، باید به دنبال HTTPS باشید که بیانگر وجود یک گواهی امنیتی SSL است. شرکت‌های قانونی به احتمال زیاد نام‌های دامنه و آدرس‌های ایمیل «تمیز» خواهند داشت، مانند:

no_reply@email.apple.com

بنابراین زمانی که احساس می‌کنید آدرس، کاملاً متناسب با فرستنده نیست، احتیاط کنید.

با این حال، باید توجه داشته باشید که تکنیک‌های پیچیده فیشینگ می‌توانند افراد را با لینک‌ها و آدرس‌هایی که به نظر مشروع به نظر می‌رسند فریب دهند. به عنوان مثال، در نظر بگیرید که حرف کوچکِ اِل (L) که اینگونه نوشته می‌شود: «l» و حرفِ بزرگِ آی: «I» می‌توانند در صفحه کامپیوتر بسیار شبیه به هم به نظر برسند.

آیا می‌توانید تفاوت بین AppIe و Apple را تشخیص دهید؟

اولی با استفاده از حروف بزرگِ آی «i» اشتباه نوشته شده است. در صورت شک کردن، به وب‌سایت واقعی بروید (روی پیوند ارائه شده کلیک نکنید) و نگرانی‌های خود را بررسی کنید. و در مورد دانلود پیوست‌ها یا ضمیمه‌ها چطور؟ پاسخ ساده است: هرگز نباید پیوستی را دانلود کنید که مشکوک به نظر می‌رسد یا از فرستنده ناشناس رسیده است.

در مورد ارتباطات ناخواسته و احتمالاً شرکت‌های جعلی کوشا باشید

در سال 2019، مردی به دلیل کلاهبرداری بیش از 100 میلیون دلار از گوگل و فیس بوک با استفاده از یکی از پیچیده ترین طرح‌های فیشینگ که تاکنون ثبت شده است، محکوم شد. در اصل، کلاهبردار یک شرکت جعلی با آدرس‌های ایمیل و فاکتورهای جعلی راه‌اندازی کرد. در واقع، ما می‌توانیم به نمونه‌های دیگری از کلاهبرداری فیشینگ اشاره کنیم که در آن کلاهبرداران با جعل هویت مدیران شرکت مورد نظر، خود را به عنوان کارمندان عالی رتبه معرفی می‌کنند.

برای درخواست‌های غیرمعمول، درخواست‌های پرداخت یا اطلاعات شخصی، کمی مکث کنید

فراتر از اینکه یک درخواست چگونه ارائه می‌شود، حاوی چه چیزی است و چه کسی آن را ارسال می‌کند، گیرندگان باید همیشه این سوال را از خود بپرسند که از آنها خواسته می‌شود چه کاری انجام دهند. نکته کلیدی این است که شک داشته باشید، به ویژه زمانی که شما – به عنوان گیرنده درخواست یا پیام – ارتباط را آغاز نکرده‌اید و به خصوص وقتی در مورد شرکتی که از آن با شما تماس گرفته یا به شما پیام داده شده است، تا به حال چیزی نشنیده‌اید. بعید است که هیچ مدیر اجرایی، مدیر یا مدیر عاملی ناراحت شود اگر یک کارمند سخت کوش بررسی کند که چه کسی ارسال‌کننده واقعی ایمیل است، به ویژه اگر آن ایمیل یا پیام یا تماس خواستار پرداخت یا داده‌های مربوط به شرکت یا اطلاعات شخصی باشد. چه در شرح وضایف جایگاه شغلی شما باشد چه نباشد، ترویج فرهنگ پیشگیری از فیشینگ در کسب‌وکار شما اقدامی هوشمندانه است.

تقاضا برای اطلاعات حساس، از جمله پین ​​کدها و رمزهای عبور، همیشه باید یک پرچم قرمز و یک هشدار در ذهن شما ایجاد کند. به طور مشابه، اگر فرستنده، اطلاعات شخصی مانند تاریخ تولد، آدرس و حتی چیزهای ساده‌ای مانند نام را بخواهد، تحقیقات بیشتر را ایجاب می‌کند. به یاد داشته باشید، فیشینگ نوعی مهندسی اجتماعی است و کلاهبرداران می‌توانند با صبر و حوصله پروفایلی به ظاهر مشروع از کارمندان ایجاد کنند و از اطلاعات به‌دست‌آمده برای فریب دادن افراد، استفاده کنند. در واقع، گفته می‌شود که حدود 96 درصد از حملات فیشینگ برای جمع آوری اطلاعات ایجاد شده‌اند!

برای محافظت از خود، علائم رایج فیشینگ را بدانید

نتیجه این است که در حالی که تلاش‌های فیشینگ گاهی اوقات ممکن است ناشیانه به نظر برسند (ایمیل‌های عجیب و غریب مملو از اشتباهات یا ارتباطات کسب‌وکارهایی که هرگز درباره آن‌ها نشنیده‌اید)، اما مجرمان سایبری امروزی دقیق‌تر هستند و تلاش‌هایشان اغلب هوشمندانه‌تر از آنچه ما انتظار داریم. کلاهبرداران می‌توانند به ویژه در القای حس فوریت (حتی وحشت) از طریق استفاده از زبان و تظاهر به بزرگانِ شرکت که خواستار اقدام سریع و فوری هستند، مهارت داشته باشند. علیرغم پیچیدگی جدید آنها، اقداماتی وجود دارد که همه می‌توانند برای محافظت از خود در برابر تلاش‌های فیشینگ انجام دهند.

بررسی دقیق خطاهای ناشیانه و نشانه‌های آشکار ایمیل‌های غیر معتبر باید اولین قدم واضح باشد. صرف دقایقی برای تأیید صحت فرستنده (بررسی آدرس لینک یا URL)، درخواست اطلاعات بیشتر، تماس با شرکت در صورت لزوم، یک لایه حفاظتی اضافی در برابر کلاهبرداری‌های فیشینگ ایجاد می‌کند. تعهد عمیق تر برای شناسایی و توقف فیشینگ، در گِرویِ آموزش خود و تیمتان است. البته، برای بهترین محافظت در برابر طیف وسیعی از کلاهبرداری‌ها، برای جلوگیری از حملات سایبری و همچنین طعمه فیشینگ، آموزش مداوم باید در کنار استفاده از نرم‌افزار یا سخت‌افزار امنیتی برای سازمان شما پیاده‌سازی شود. اما در هر حال، از تحویل داده‌های حیاتی و درخواست‌های پرداخت خودداری کنید، به‌ویژه اگر از ارتباطات ناخواسته ناشی می‌شوند.

در مبحث امنیت سایبری، توجه به این نکته مهم است که اگر برنامه‌های افزودنی مرورگر (Add-Ons, Extensions, Plugins) به درستی بررسی نشوند، می‌توانند خطرات امنیتی قابل توجهی را به همراه داشته باشند. این به این دلیل است که برنامه‌های افزودنی به داده‌های حساس مانند سابقه یا تاریخچه مرور وب (وبسایت‌هایی که بازدید کرده‌اید)، اطلاعات محرمانه ورود به سایت‌ها و اطلاعات شخصی دسترسی دارند. از افزونه‌های مخرب می‌توان برای سرقت این داده‌ها یا تزریق کد مخرب به وب‌سایت‌ها استفاده کرد.

بسیاری از افزونه‌های استخراج ارز دیجیتال سعی می‌کنند کاربران را مجبور به دانلود یا بارگیری ماینر یا نرم‌افزارهای استخراج ارز دیجیتال کنند. این ماینرها در پس زمینه موبایل یا کامپیوترِ قربانی کار می‌کنند و استفاده از CPU آنها را بالا می‌برند. یک حمله موفق می‌تواند منجر به افت شدید عملکرد دستگاه قربانی شود.

علاوه بر این، بسیاری از پلاگین‌ها (اَدآن، یا افزونه ها)، کدگذاری ضعیفی دارند و دارای آسیب پذیری‌هایی هستند که می‌توانند توسط مهاجمان مورد سوء استفاده قرار گیرند. این می‌تواند منجر به انواع مسائل امنیتی، از جمله اجرای کد از راه دور، کی لاگینگ، استخراج داده‌ها و دسترسی غیرمجاز به حساب‌های کاربری شود. برای به حداقل رساندن خطر نقض امنیتی، توصیه می‌شود که کاربران فقط افزونه‌ها را از منابع معتبر دانلود کنند و مجوزهای درخواستی هر افزونه را به دقت بررسی کنند.

همچنین کاربران باید به طور مرتب لیست افزونه‌های نصب شده خود را بررسی کنند و هر کدام را که دیگر مورد نیاز نیستند یا مدت طولانی به روز نشده‌اند را حذف کنند. علاوه بر این، کسب‌وکارها باید خط‌مشی‌ها و رویه‌های روشنی برای استفاده از برنامه‌های افزودنی مرورگر داشته باشند، از جمله دستورالعمل‌هایی که نشان دهند کدام افزونه‌ها مجاز هستند و چگونه باید بررسی شوند. این کار می‌تواند تضمین کند که تمام برنامه‌های افزودنی مورد استفاده توسط کارکنان، ایمن هستند و حداقل خطر را برای سازمان به همراه دارند. در غیر اینصورت ممکن است بر اساس خبری که در ارزاخبار منتشر شده، مشکلاتی که برای برخی از حساب‌های تجاری فیسبوک پیش آمد، برای آنها نیز اتفاق بیفتد.

افزونه جعلی مرورگر ChatGPT حساب‌های تجاری فیسبوک را ربود

بسیاری از بدبینان نگرانی‌هایی را در مورد محاسبات کوانتومی که امنیت شبکه بیت‌کوین را متزلزل می‌کند، مطرح می‌کنند، زیرا محاسبات کوانتومی می‌تواند الگوریتم‌های رمزگذاری شبکه را شکسته و کلیدهای خصوصی کاربران را آشکار کند.

نگرانی دیگر این است که محاسبات کوانتومی می‌تواند به «اَبَر ماینرها» اجازه دهد که بیت‌کوین را با سرعت بسیار بالایی استخراج کنند، بنابراین استخراج را متمرکز کرده و به آنها اجازه می‌دهد تا کنترل زنجیره بلوکی را در دست بگیرند و در بدترین سناریو، یک حمله 51درصدی به منظور دو بار خرج کردن را رقم بزنند.

در حالی که این موقعیت‌ها ممکن است دلهره آور به نظر برسند، اما محاسبات کوانتومی در آینده‌ای بسیار دور میسر هستند. ضمناً گفته می‌شود که کامپیوترهای کوانتومی برای محاسبات اورگانیک کاربرد دارد و برای محاسبات ریاضی (مشابه محاسبات بیتکوین) بهینه‌سازی نشده‌اند.

در هر صورت، شبکه بیت‌کوین زمان زیادی برای «ارتقا و به روز رسانی» دارد تا برای چنین شرایط وخیمی آماده شود تا بتواند در برابر هر نوع حمله‌ای که در راه است از خود محافظت کند. احتمالاً برای انجام این کار، بیت‌کوین به پروتکلی که ویژگی‌های امن کوانتومی را در خود جای می‌دهد، «هارد فورک» کند.

محافظت از بیت‌کوین و رمزارزهای خود